Trochę poniewczasie, ale zapraszam do lektury kwietniowego wydania biuletynu gminnego “Z serca Trzebini”. W jego treści opisuje jakie warunki należy spełnić, aby ZUS przyznał świadczenie rehabilitacyjne.

Przy czym nad jedną kwestią chciałem się tutaj szerzej pochylić, tudzież nad terminem na jaki może być przyznane ww. świadczenie. A to w związku z tym, że zupełnie ostatnio w jednej ze spraw o świadczenie rehabilitacyjne biegli ustalili, że odwołujący jest niezdolny do pracy, ale jednocześnie podali, że czasokres pełnego możliwego świadczenia rehabilitacyjnego już minął zatem odwołujący nie odzyskałby zdolności do pracy w okresie wynikającym z definicji świadczenia rehabilitacyjnego. Biegli więc uznali, że w takiej sytuacji nie mogą uznać zasadności kontynuacji świadczenia rehabilitacyjnego na dalszy okres.

Co w tym dziwnego? Mianowicie, że biegli przyjęli jakoby termin 12 miesięcy, a właściwie nie dłuższy niż 12 miesięcy, na który może być przyznane prawo do przedmiotowego świadczenia, stanowił warunek (jeden z warunków) nabycia prawa do świadczenia rehabilitacyjnego. Tymczasem ów termin wyznacza jedynie maksymalny termin wypłaty tego świadczenia i nie można odmawiać prawa do świadczenia rehabilitacyjnego tylko z tego powodu, że w terminie na jaki może być przyznane świadczenie nie nastąpi odzyskanie zdolności do pracy lub gdy brak jest możliwości ustalenia daty odzyskania zdolności do pracy. Kluczowe jest bowiem ustalenie, czy po wyczerpaniu prawa do zasiłku chorobowego, to znaczy po upływie maksymalnego terminu jego pobierania, nadal (czyli bez przerwy, ciągle) występowała niezdolność do pracy oraz żeby istniały rokowania odzyskania zdolności do pracy w następstwie kontynuowanego procesu leczenia lub rehabilitacji leczniczej.

Warto o powyższym pamiętać oraz jednocześnie, że celem świadczenia rehabilitacyjnego jest dokończenie procesu leczenia i rehabilitacji leczniczej. Ponadto, jest nim dostarczenie środków utrzymania stanowiących zabezpieczenie materialne ubezpieczonego, który z powodu choroby jest nadal niezdolny do pracy i nie może odzyskać zdolności do pracy mimo wyczerpania prawa do zasiłku chorobowego. W końcu ważne jest w tym przypadku przewidywanie, że owa niezdolność do pracy nie przekształci się w utrwaloną, stanowiącą spełnienie innego ryzyka ubezpieczeniowego, uzasadniającego ubieganie się o prawo do renty z tego tytułu.

I w nawiązaniu do ostatniego dodam, że w przytoczonej sprawie biegli niejako na marginesie zasugerowali właśnie złożenie wniosku o rentę. Nie jest to nawet zły pomysł, zwłaszcza że w świetle wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 25 września 2019 r., sygn. akt SK 31/16, możliwe jest wnioskowanie o przyznanie renty wstecz jeżeli w trakcie sprawy o świadczenie rehabilitacyjne ustalone zostanie, że powinna być przyznana renta. Być może na ten temat napisze osobny artykuł na blogu.

Tymczasem zapraszam do lektury kwietniowego wydania biuletynu (TUTAJ).